I Κεφ. ια'. ΙΙ. * ΚΑΙ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτὸν ἐν τόπῳ τινὶ προσευχόμε νον, ὡς ἐπαύσαλο, εἶπέ τις τῶν μαθητῶν αὐτῷ πρὸς αὐτόν· Κύριε, δίδαξον ἡμᾶς προσεύχεσθαι, και θὼς καὶ Ἰωάννης ἐδίδαξε τοὺς μα θητὰς αὑτῷ. 2 Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ολιν προσεύχησθε, λέγειε· ΠΑΤΕΡ ἡ μῶν ὁ ἐν τοῖς εὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σα· ἐλθέτω ἡ βασιλεία σε· γενηθήτω τὸ θέλημά σε, ὡς ἐν ἐξανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς· 3 Τὸν ἄξιον ἡμῶν τὸν † ἐπιἔσιον δίδει ἡμῖν τὸ καθ ̓ ἡμέραν Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν· καὶ γὰς αὐτοὶ ἀφίεμεν παντί ὀφείλοντι ἡμῖν· καὶ μὴ εἰσενέγκης | ἡμᾶς εἰς πειρασμὸν, ἀλλὰ ῥῦσαι, ἡμᾶς ἀπὸ τὸ πονηρά. 5 Καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς: Τίς ἐξ ὑμῶν ἕξει φίλον, και πορεύσεται σεὸς αὐτὸν μεσονυκτία, καὶ εἴπῃ αὐτῷ· φίλε, † χρησόν μοι † τρεῖς · άςτας 6 Επειδή φίλο με παρεγέ νεῖς ἐξ ἐδῶ πρός με, ἢ ἐκ ἔχω ὃ παραθήσω αὐτῷ· 7 Κἀκεῖν©· ἔσωθεν ἀποκριθεὶς εἴπη Μή μοι κόπες πάρεχε ἤδη ἡ θύρα κέκλεισαι, καὶ τὰ παιμε μετ' ἐμᾶ εἰς τὴν κοίτην εἰσίν· ὁ δύναμαι ἀναςὰς δυναί σο * 8 Λέγω ὑμῖν, εἰ καὶ εἰ δώ σει αὐτῷ ἀναφὰς, διὰ τὸ εἶναι αὐτῷ φίλον· διά † γε τὴν † ἀναίδειαν αὐτῷ ἐγερθεὶς δώσει αὐτῷ ὅσων χρῇζει. 9 Καγω ὑμῖν λέγω· Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑ ρήσεις· κρύετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. το Πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει· καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρύοντο ανοιγήσεται. Η Τίνα δὲ ὑμῶν τὸν πατέρα, αἰτήσει ὁ υἱὸς ἄξιον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; εἰ καὶ ἰχθυν, μὴ ἀντὶ ἰχθία όφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; * 12 Η καὶ ἐὰν αἰτήσῃ † ᾠόν, μὴ ἐπιδώσει αὐτῷ σκορπίον; | CAPUT ΧΙ. I ET factum eft in effe ipfum in loco quodám orantem, ut ceffavit, dixit quidam difci pulorum ejus ad eum: Domine, doce nos orare, ficut & Joannes docuit difcipulos fuos. 2 Ait autem illis: Quum oratis, dicite : Pater nofter qui in cælis, fandificetur nomen tium : adveniat regnum tuum: fiat voluntas tua, ficut in calo, & in terra. 3 Panem noftrum quotidianum da nobis juxta diem. 4 Et dimitte nobis peccata πofra, & enim ipfi dimittimus omni debenti nobis: & ne inducas nos in tentationem, fed libera nos à malo: 5 Et ait ad illos: Quis ex vobis habebit amicum, & ibit ad illum media mode, & dicet illi: Amice, conumoda mihi tres panes : Quoniam amicus meus venit de via ad me, & non habco quod apponam ci. 7 Et ille deintus refpondens dicat: Ne mihi moleftias exs hibe : jam oftium claufum eft, & pueri mei mecum in cubili funt : non poffum furgens dare tibi. 8 Dico vobis, fi & non dede rit ei furgens propter effe illius amicum, propter improbitatem ejus excitatus dabit illi quot quot habet opus. 9 Et ego vobis dico : Petite, & dabitur vobis: quærite, & invenietis : pulfate, & aperietur vobis. To Omnis enim petens acci pit, & quærens invenit, & pul fanti aperietur. II Quem autem veftrum patrem petet filius panem, num lapidem. dabit illi ? fi & pifcem, num pro pifce ferpentem dabit illi ? 12 Aut & fi petierit ovum, num dabit illi fcorpionern? 4. Pardonne-nous nos péchés car nous pardonnons aussi à tous ceux qui nous ont offensés. Et ne nous abandonne point à la tentation, mais délivre-nous du mal. 5. Puis il leur dit: Si quelqu'un de vous avoit un ami, qui vint le trouver à minuit, et qui dit: Mon ami, prête-moi trois pains. lui A ND it came to pass, that, as L. 11. he was praying in a certain place, when he ceased, one of his disciples said unto him, Lord, teach us to pray, as John also taught his disciples. 2 And he said unto them, When ye pray, say, Our Father, which art in heaven: Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done, as in heaven, so in earth. 3 Give us day by day our daily bread. 4 And forgive us our sins; for we also forgive every one that is indebted to us. And lead us not into temptation; but deliver us from evil. 5 And he said of you shall have a friend, and 6. Car un de mes amis est venu shall go unto him at midnight, 7. Et que cet homme qui est dans et il vous sera ouvert. 10. Car quiconque demande reçoit, et qui cherche, trouve et il sera ouvert à celui qui heurte. 11. Qui est le père d'entre vous, qui doune à son fils une pierre lorsqu'il lui demande du pain? 9 And I say unto you, Ask, and it shall be given you; seek, and ye shall find: knock, and it shall be opened unto you. 10 For every one that asketh, re Ou s'il lui demande du poisson,ceiveth; and he that seeketh, find- 12. Ou s'il lui demande un œuf, lui donnera-t-il un scorpion? eth; and to him that knocketh, it 11ifa son shall ask bread of any 12 Or, if he shall ask an egg, will he offer him a scorpion? 13 Εἰ ἂν ὑμεῖς πονηροὶ ὑπάρ χανίες, οἴδατε αγαθὰ δόματα διδόκαὶ τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσω μάλ. πολὺς ὁ ἐξ ερανές, δώσει πνεῦμα ἅγιον τοῖς αἰτῶσιν αὐτόν; Κεφ. ιδ'. 14. ΚΑΙ ἐγένετο ἐν τῷ ἐλθεῖν αὐτὸν εἰς οἰκίν τινΘ. Τ ἀσχόλων τῶν φαρισαίων σαββάτῳ φυγεῖν ἄξον, καὶ αὐτοὶ ἦσαν πάρατηςάμενοι αὐτόν, * 2 Καὶ ἰδὲ, ἄνθρωπός τις ἦν † υδρωπικὸς ἔμπροσθεν αὐτῶ. 3 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς τοὺς νομικοὺς καὶ Φαρισαίες, λέγων· Εἰ ἔξεσι τῷ σαββάτῳ Θεραπεύειν; * 4 Οἱ δὲ † ἡσύχασαν. Τίνα ὑμῶν ἀνθ βᾶς εἰς νέας έμπεσεῖται, καὶ οὐκ εὐθέως † ἀνασπάσει αὐτὸν ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτε; Ο καὶ οὐκ ἴσχυσιν ἀναποκρι θῆναι αὐτῷ πρὸς ταῦτα, 7 Ελεγε δὲ πες τοὺς κεκλη μόνος παραβολήν, ἐπέχων τῶς τὰς πρωτοκλισίας ἐξελέγοντο, λέγων πρὸς αὐτούς. 8. Όταν κληθῆς ὑπό τινΘ. εἰς γάμος, μὴ κατακλιθῆς εἰς τὴν προβοκλισίαν μήποτε ἐντιμότερός σε η κεκλημέν θ' ὑπ' αὐτῇ. 9 Καὶ ἐλθὼν ὁ σὲ καὶ αὐτὸν καὶ λέσας, ἐξεῖ σοι Δὸς τούτῳ τό που καὶ τότε ἄρξη μετ' αἰσχύνης τὸν ἔσχατον τόπον κατέχειν. 10 Αλλ' ὅταν κληθης, που ρευθεὶς ἀνάπεσον εἰς τὸν ἔσχατον τόπον· ἵνα ὅταν ἔλθῇ ὁ κεκληκώς σε, εἴπῃ σοι· Φίλε, Η προσανάτηθι † ανώτερον τότε ἔςαι σοι δόξα ἐνώπιον τῶν † συνανακειμέ των σοί. ΙΙ Οτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν, ταπεινωθήσεται· κ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν, ὑψωθήσεται. 12 Ελεγε δὲ καὶ τῷ κεκληκέτι αὐτόν. Ὅταν ποιῆς ἄρισον ἢ δεῖπε του, μὴ † φώνει τοὺς † φίλες σε, μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σα, μηδὲ τοὺς Ουγγενείς σε, μηδὲ † γείτονας πλασίες μήποτε καὶ αὐτοί σε * ἀπικαλέσωσι, και γένηται του † ανταπόδομι... Cujus veftrum alius aut bos in puteum cadet, & non continuo extrahet illum in die Sabbati? 6 Et non poterantrefpondere illi ad hæc 7. Dicebat autem ad vocatos parabolant, attendens quomodo prinos accubitus eligerent, dicens ad illos : 8 Quum vocatus fueris ab aliquo ad nuptias, ne difcumbas in primo accubitu, ne quando honoratior te fit vocatus ab illo. 9 Et veniens te & illum vocans, dicat tibi : Da huic lo cum: & tunc incipias cum pu dore ultimum locum obtinere. 10 Sed quum vocatus fueris, vadens recumbe in novillimum locum, ut quum venerit qui te vocavit, dicat tibi: Anice, 2fcende fuperius, tunc erit tibi gloria coram fimul difcumbentibus tibi. 11 Quia omnis extollens feipfum humiliabitur, & lumi lians feipfunt exaltabitur. 12 Dicebat autem & vocanti ipfum : Quum facis prandium aut conam, ne voca amicos tuos, ncque fratres tuos, neque cognatos turos, neque vicinos die vites, ne quando et ipfi te vicillim vocent, & fiat tibi retri burios vais 13. Si donc vous, qui êtes mau- 13 if ye then, being evil know L. 11. savez donner de bonnes how to give good gifts unto your choses à vos enfans, combien plus votre Père céleste, donnera- children; how much more shail t-il le St. Esprit à ceux qui le lui your heavenly Father give the Hedemandent ? ly Spirit to them that ask him? Njour de Sabbat, Jésus étant entré dans la maison d'un des principaux Pharisiens pour y man ger, ceux qui étoient là l'observoient, 2. Et un homme hydropique se trouva devant lui. 3. Et Jésus prenant la parole, dit aux Docteurs de la loi et aux Pharisiens: Est-il permis de guéra au jour du Sabbat? 4. Et ils demeurerent dans le ci lence. Alors prenant le malade, il le guérit et le renvova. 5. Puis il leur dit : Qui est celui d'entre vous qui, voyant son âne ou son boeuf tombé dans un puits, ne l'en retire aussitôt le jour du Sabbat? 6. Et ils ne pouvoient rien répondre à cela. 7. Il proposoit aussi aux conviés une parabole; remarquant qu'ils choisissoient les premières places; et il leur disoit : 8. Quand quelqu'un t'invitera à des noces, ue te mets pas à la permière place, de peur qu'il ne se trouve parmi les conviés une personne plus considérable que toi. 9. Et que celui qui vous aura in vité, et toi et lui, ne vienne et ne te dise: Cède la place à celui-ci et qu'alors tu n'aies la honte d'être mis à la dernière place. 10. Mais quand tu seras invité, va te mettre à la dernière place afin que quand celui qui t'a invité viendra, il te dise: Mon ami, monte plus haut. Alors cela te fera honneur devant ceux qui seront à table avec toi. 11. Car quiconque s'élève sera Jabaissé; et quiconque s'abaisse sera élevé. 12. Il disoit aussi à celui qui t'avoit invité : Quand tu fais un diner ou un souper, n'invite pas tes amis, ni tes frères, ni tes parens, ni tes voisins qui sont riches, peur qu'ils ne t'invitent à leur tour, et qu'on ne te rende la pareille. de A ND it came to pass, as he ./4. went into the house of one of the chief Pharisees to eat bread on the sabbath-day, that they watched him. 2 And, behold, there was a certain man before him, which had the dropsy. 3 And Jesus, answering, spake unto the lawyers and Pharisees, saying, Is it lawful to heal on the sabbath-day? Which of you shall have an ass 4 And they held their peace. or an ox fallen into a pit, and will not straightway pull him out on the sabbath-day? 6 And they could not answer him again to these things. 7 And he put forth a parable to those which were bidden, when he marked how they chose out the chief rooms; saying unto them, 8 When thou art bidden of any man to a wedding, sit not down in the highest room; lest a more honourable man than thou be bidden of him; 9 And he that bade thee and him, come and say to thee, Give this shame to take the lowest room. man place; and thou begin with 10 But when thou art bidden, go and sit down in the lowest room; that when he that bade thee cometh, he may say unto thee, Friend, go up higher: then shalt thou have worship in the presence of them that sit at meat with thee. 11 For whosoever exalteth himself shall be abased; and he that humbleth himself shall be exalted. 12 Then said he also to him that bade him, When thou makest a dinner a supper, call not thy friends, nor thy brethren, neither thy kinsmen, nor thy rich neighbours; lest they also bid thee again, and a recompense be made thee. (And he saith unto them, με παρητημένων 20 Και ἔτει συ εἶπε· Γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν. 21. Καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦ τῷ ἐκεῖνῶν ἀπήγίειλε τῷ κυρίῳ αὐτὰ ταῦτα Τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δύλῳ αὐτῷ· εξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας και ξύμας τῆς πόλεως καὶ τοὺς πτω χοὺς καὶ ἀναπήρες καὶ χωλοὺς καὶ τυ φλοὺς εἰσάγαγε ο δ 22 Καὶ εἶπεν ὁ δὲ @ Κύριε, γίγονεν ὡς ἐπέταξας, ο ἔτι τόπον 23 Καὶ εἶπεν ὁ κύριας πρὸς τὸν δόλον εξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς ἢ φραγμὲς καὶ ἀνάγκασεν εἰσελθεῖν, Για γενεσθῇ ὁ οἰκός με -24 Λέ γὰρ ὑμῖν, ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀντων εκείνων τῶν κ.κλημέ των γεόν ελαί αν τοῦ δείτε * 28 Τίς γὰρ ἐξ ὑμῶν, θέλων · πύργον οἰκοδομήσαι, οὐχὶ πρῶτον καθίσας † ψηφίζει τὴν ἢ δαπάνην, εἰ ἔχει τὰ πρὸς † απαρτισμόν ; • 29 Ινα μήπιε, θέντων αὐτοῦ Θεμέλιον, καὶ μὴ ισχύοντα ἐκ τελέσαι, πάνες οἱ Γεωςόνες dsξωνται ἐμπαίζειν αὐτῶ, |